11/5/08

La Nueva Llende

Obama da la cara pola OficialidáTópense munches asemeyances nes figures de Barack Hussein Obama II (¡Cómo lo pasen los trasgos del fau poniéndo-yos segundos nomes tabú a presidentes americanos y faciendo risión del destín!, ¿eh? Bien tuvieron que trabayar na so campaña pa que nun s'afitara'l vezu de llamalu asina) y John Fitzgerald Kennedy. Una de les que más rescamplen, ye l'usu sistemáticu d'esi aperiu de la política de mases qu'inventara n'USA JFK -pero que yá usaran históricamente xente tan estremada como Xesucristo o Napoleón Bonaparte- y que foi decisivu nel triunfu del Movimientu polos Derechos Civiles americanu, la Nueva Llende.

El conceutu ye simple: tratáse de facer que les preocupaciones polítiques de la xente tean penriba de conceutos cotidianos y algamables, de facer que la masa creya tar -quiera tar- nun momentu históricu, decisivu y trescendental pa la esistencia de la humanidá. Tracamúdiense les coses que, a diariu, preocupen a la xente (el paru, el preciu de la comida, l'aplicación de los sos derechos, etc.) por conceutos muncho más astrautos, que tienen la capacidá d'ilusionar pero que nun son apalpables (la esperanza, la xusticia, la bondá, etc.) basando el tiempu nun eternu momentu de CAMBÉU. Un cambéu con mayúscules, a meyor y pa siempre. L'anguaño conviértese, así, nel puntu decisivu al que tola humanidá tuvo llengando dende l'entamu de los tiempos. JFK descubrió que, emplegando estos conceutos, la capacidá d'afalar a la xente en dómines eleutorales triplicábase respeuto al usu de Cambéuun pensamientu políticu menos mesiánicu. La xente ta dispuesta a sacrificase en nome de dalgo que pague la pena, a lluchar pola xusticia, pola llibertá y por un mundu meyor, muncho más que por que baxe l'IPC o qu'haya bable nes escueles (anque eses seyan les verdaderes formes de tala xusticia y llibertá).

El discursu más famosu de Martin Luther King Jr., que camudó la historia de la llucha de los Derechos Civiles pa siempre, entama con "Tuvi un suañu". Les primeres pallabres de JFK como presidente fueron: "Alcontrámonos al borde d'una Nueva Llende: la llende de los suaños y esperances aínda nun algamaes". Son mensaxes proféticos, non políticos. Depués d'una dómina escura con Bush, EE. XX. -que ye un país tan marcáu pol grandonismu como Asturies- necesita volver a sentise especial, escoyíu pol destinu p'aportar al mundu como lluz na nueche. Toos conocemos yá'l "Sí, puédese" d'Obama, pero ye que nun hai discursu suyu que nun entame por una fras asemeyada a "El nuesu país alcuéntrase nel momentu más críticu de la so historia" o "Compatriotes, enfrentámonos al día más decisivu de la nuesa esistencia". El teatru que lu acompaña ye igual d'amañosu: enantes de cada charra, maten la lluz y ponen "City of Blinding Lights" de U2. L'efeutu ye apoteósicu. Tampoco nun ye casualidá que los sos dos llibros seyan "Suaños del mio pá" y "L'enfotu pa tener esperanza", eses son talamente les idees centrales de los sos discursos. Darréu de sentilos, los sos siguidores asumen dalgo d'esa responsabilidá, d'esi suañu, siéntense arguyosos de ser parte d'un movimientu xustu, históricu y ideal. Lo malo ye que non toles idees tienen el mesmu pesu, anque s'antroxen d'esta mesma forma. Un discursu pue tar güecu dafechu, enllenu de bilordios ruinos y tener el mesmu efeutu na población.

El Movimientu polos Derechos Civiles n'Asturies tien muncho qu'adeprender d'esti marketing políticu. El cansanciu y el lluchar escontra la corriente fai que munches veces paeza que tamos atristayaos. El pesimismu señardosu nun ye más que la rempuesta lóxica d'una persona intelixente énte un futuru murniu... pero nun vende. Miagar perdayuri qu'Asturies morrió y qu'aú tán los mios asturianos ye una costume a la que tamos mui avezaos -yo'l primeru- y cuido que ye síntoma de bona capacidá de pescanciar la realidá... pero nun da enfotu pa siguir p'alantre. ¿Cuántos collacios, cuánta xente, hasta na política, vimos quedar ehí sapozaos pola murnia? Atopo güei un bon exemplu d'esto al lleer los últimos escritos de X. X. Sánchez Vicente en La Nueva España. Da la imaxe de ser un paisanu fundíu nel pozu prietu de la depresión señardosa na que tamién fundió a tol so partíu -del que xente como Carlos Rubiera tuvo que salir pa nun morrer de tristura-.

Obama y la EsperanzaJFKLos Derechos Civiles abásense en conceutos de Nueva Llende nacíos cuando la Revolución Francesa. Son per se derechos xustos que defenden la llibertá y l'ideal humanu. Poro, hai ehí toa una mina de marketing políticu bien bayurosa pal que sepa trabayala. La esperanza y tener la razón moral sí dan enfotu; les sonrises y les pallabres de xusticia dan puxu. Camudar el mensaxe atristayáu de víctimes y de probinos que munches veces s'ofrez al públicu n'esperanza arguyosa, gayolera y positiva ye'l camín. Menos "si nun mos facéis casu, vamos desapaecer dafechu" o "tamos firíos de muerte, somos los últimos mohicanos, la cabera xeneración d'una historia que muerre" y más "si ponemos enfotu, el futuru lluminosu ye de nueso" y "somos parte de la xeneración que, en nome de la xusticia, va algamar un mundu meyor pa toos". Toles organizaciones pro-derechos civiles llingüísticos n'Asturies tienen qu'adeprender de la campaña d'Obama, como bien señalaren González y González nun hai tanto. L'ésitu de la perbona campaña Doi La Cara pola Oficialidá ye exemplu d'esto y de xuru que vamos falar d'ella perequí en futures entraes.

Obama afayóse en Berlín como un héroe. JFK tamién. Martin Luther King lideró un movimientu de surdimientu que, nacíu de minoríes sometíes, naide nun foi quién a parar. 

Sabemos como finaron los dos últimos...

Bona suerte, Hussein.

4 comments:

  1. Ya me extrañaba a mi que nun tuvieres un blogue. Taba perclaro que marcabes diferencies cola to forma de pensar en comentarios y esbilles, asina que yera una pena que nun tuvieras el to propiu sitiu pa dir almacenándoles.
    Nun te esmolezcas por actualizar cada poco y sí por dir almacenando años nel archivu d'esti sitiu. Les entraes que ficiste hasta agora nun defrauden un res lo que la xente que lleía los tos comentarios, podría esperar del to blogue. Agora mesmo yes el contrapuntu positivu a la marcha del Trasgu y Vity. Un bon contrapuntu, con calidá y gustu (la to imaxe de cabecera presta abondo). Un saludu tardíu y en vez de date la bienvenía, doite les gracies...

    ReplyDelete
  2. El xanu\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'l caborniuNovember 5, 2008 at 9:54 PM

    Vivimos empozaos en discursos murnios y derrotistes que se repiten dayuri y de contino como discos rayaos. Yo llamé va tiempu a esto tener "moral de velatoriu". Y esa moral namás que val pa llorar nel cagüercu de los proyectos muertos.
    Considero fundamental esparder discursos que motiven, qu'enfoten a la xente, qu'afalen y qu'animen a trabayar. Con moral de victoria pues ganar o perder. Con moral de velatoriu pierdes siempre.

    ReplyDelete
  3. Toi con Trayasgaya, presta lleer, por fin, el blog de veritas. Ye una bona sorpresa depués del tiempu que llevo desconectáu. En cuantes a lo de Obama... ren que dicir, ye esa téunica mercadotécnica que trata de siguir el PSOE, y que ye repuesta al modelu Republicanu-PP, que yera'l dominante hasta agora. Veremos qué pasa, pero nun taba de más que l'asturianismu se punxera les piles... La cadarma ideolóxica, la fondura argumental, tienen que tar ehí, pero los votos s'apañen como les perres: vendiéndose bien y siendo conscientes de que lo que ta en xuegu ye un país, non el prestixu personal o l'ego particular del cabezaleru de turnu.

    ReplyDelete
  4. Munches gracies poles vuestres pallabres Trayasgaya, Xanu y Jesusito, afayáivos :) El mio trabayu tampoco nun me dexa munchu tiempu y nun puedo comprometeme a da-y ritmu al blogue, pero sele que sele a ver si val pa facer otru estoyu p'atropar idees n'ast na rede.
    Como veis, toi mui d'alcuerdu coles vuestres posiciones nesti tema, nel que bien aparáis nos vuestros blogues dacuando. L'acabar cola "moral de velatoriu" y deprender a trabayar les idees nun sólo nel fondu, sinón la forma, ye l'únicu camín con futuru. Un camín que, de toes maneres, rescampla por ser una estratexa rara n'Asturies. Como exemplu, nun hai más que ver el guapu videu que ficistis en GyG: de fondu, música de la esperanza, pallabres de seguranza que paecen un himnu... y cuando entemecéis la nota de prensa que llee Hevia (cuido que la esbillasteis por ser de lo meyor qu'hai n'audio y afayadizo perhí), entama bien y fina siendo'l mensaxe de atristayáu de la muerte, poner el pesu d'un destinu seguru de desaniciu nos llombos del asturfalante. Un "nun somos quién", talamente lo contrario que fai la campaña "Yes We Can".
    Abúltame guapo que seya na aición civil anónima, non empobinada dende organizaciones específiques, onde tean xorreciendo esti tipu d'aiciones (hebo delles bien prestoses y modéliques yá entamaes dende la bloguesfera). Prestaría qu'eses campañes civiles xorrecieren y se coordinaren cada vegada más. Equí tamos pa lo que faiga falta :)

    ReplyDelete