L'Aeronauta (Ser quien o nun ser quien, esa ye la cuestión)

BOARDS OF CANADA - Dayvan Cowboy Del discu 'The Campfire Headphase' (2005)

Nun podemos volar. Nun somos quien. Asina y too, esi verbu añera en nós de guaḥes, ente esnalíos de páxaru y páxines de comic, y dacuando resurde al maxín. Muncha xente suaña davezu qu'esnala y pasa les nueches cola sensación d'ingravitú nel banduyu, un sentimientu nun adeprendíu na so esperiencia diaria pero que pa ellos ye físicu y real. Una amiga contábame con tou detalle cuála yera la so téunica de vuelu en suaños: tenía qu'espurrir los brazos, ponese a forcadielles y esnalar fuertono pa elevase; depués flotaba nel aire como n'agua en caldia.

Los humanos nun creyaron nunca un dios supremu -a la so imaxe y asemeyanza- que nun fuere más qu'ellos y que -poro- nun acabalgara'l vientu. Ensin metenos nos llamorgales de les pseudociencies freudianes, en toles cultures rescampla bien nidio la simboloxía sorrealista del actu: facer lo que nun podemos facer, escapar de les llendes físiques, naguar por ser llibres dafechu; xubir alto y ser a algamar lo que nun podemos algamar; dicir sí cuando l'universu glaya non.

El pesu, nos nuestros costazos, del nun ser a ye'l mesmu que'l del nun ser. El nuestru sistema cognitivu busca equilibriu y si nun ye a aguantar el pesu d'esa negación, vence. Deprímese... El problema ye que la nuestra esperiencia d'a diario ye un enfrentamientu continuu escontra esa muria. Tola nuestra realidá enzárrase nes llendes, vives y diaries, del non y toos podríemos vencer, doblar, teniendo por un pesu enriba. Namás depende d'a cuanta negación mos enfrentemos. Entós, la única xida emocional, el mecanismu automáticu que'l nuestru celebru emplega tolos díes p'aguantar el pesu ye l'imaxinar qu'esi non nun esiste, xugar nel maxín a como seríen les coses si sí fuéremos quien. Suañar con volar.

El rusu Yuri Gagarin nun foi'l primer humanu nel espaciu. Enantes d'él hebo un vaqueru que salió de la atmósfera de la Tierra en globu. Cuando tuvo ehí fuera, nel vacíu, asomóse a la nada... y saltó. 31 kilómetros d'altor. Joseph Kittinger nun abrió'l paracayíes hasta llegar a les primeres nubes y durante los 5 minutos de cayida, viaxó a la mayor velocidá que nengún humanu algamara enxamás por sí mesmu na historia. Ye irónico que lo más que mos podemos averar al vuelu suañáu ye al facer lo contrario de xubir: cayer.

A Kittinger nun-y fizo falta suañar. Gracies al videu, podemos pescanciar dalgo del valor heróicu y la guapura poética del so actu.

Igual que la so música salva l'ambient electrónicu de la magaya de les muzak chill-out, los xeniales Boards of Canada -que nun son de Canadá, sinón d'Alba- camuden la so cayía en vuelu, sálvenlu de la condena de la gravedá y fáenlu surdir darréu como un xinete de los elementos. Dayvan Cowboy ye namás una de les abondes perlles d'un discu pensativu al que paga la pena volver dacuando p'alicar el sanu enfotu na electrónica más ambient y curiosa, de la qu'estos maestros del crescendo y el paisaxismu sonoru son bonos cabezaleros.

Si llegare'l momentu... ¿atreveríemonos a dar el blincu? ¿Seríemos quien a ser? Suaño que sí.